Meten vanuit de ruimte

Het is geen groot geheim dat de waterkwaliteit van het Markermeer slecht is. Omdat de Houtribdijk het water afsluit van het IJsselmeer, zitten fijne slibdeeltjes als het ware opgesloten. Ook ontbreekt het aan ondiepe moerasachtige oeverzones. Bij een stevige wind verandert het Markermeer daarom in een troebele bak water. ‘Je moet maar eens je arm in het water steken, je vingertoppen kun je dan niet meer zien’, vertelt aquatisch ecoloog Miguel Dionisio Pires.

Luwten

De verwachting is dat wind door de aanleg van Marker Wadden minder vat op het water krijgt. In de hierdoor ontstane luwten kan fijn materiaal bezinken en dringt licht beter door. En dat is goed nieuws voor de biodiversiteit. ‘Vergelijk het met de situatie in je moestuin, daar heb je naast voedingstoffen ook licht nodig’, legt de onderzoeker van Deltares uit.

Dat laatste ontbreekt nu nog door de grote hoeveelheid opgewoelde slibdeeltjes. ‘Wanneer er geen licht op de bodem komt, groeien er geen waterplanten. Die zijn een cruciale schakel in elk gezond ecosysteem.’ Het effect van de nieuwe eilanden is volgens Miguel nu nog moeilijk te zien: ‘Het is echt te vroeg voor duidelijke trends, maar er zijn wel signalen dat in het water ten oosten van Marker Wadden minder opgewoelde deeltjes zijn’. [tekst loopt door onder afbeelding]

Een van de remote-sensing beelden

Handig hulpmiddel

De satellietbeelden zijn volgens de ecoloog een goed hulpmiddel om de waterkwaliteit te volgen. ‘Met een bootje uitvaren is niet alleen erg duur, ook ben je beperkt tot een handvol meetpunten. De satelliet komt eens in de vijf dagen voorbij en geeft informatie over het hele meer, zonder dat je er steeds naar toe moet om te meten’, verklaart hij. ‘Ik hoop wel snel een keer naar Marker Wadden te gaan, want om echt iets te zeggen moet je ook met eigen ogen zien wat er gebeurt.’